Sewilla to czwarte co do wielkości miasto Hiszpanii i jedno z jej najstarszych. Historia sięga czasów fenickich, jednak to panowanie arabskie w VIII–XV wieku odcisnęło najbardziej wyraziste piętno na architekturze, ogrodach i urbanistyce miasta. Wystarczy spojrzeć na bajkowy Alcázar, by poczuć ducha tamtej epoki. Miasto zachwyca kolorami: biel elewacji, niebieskie azulejos, złote kopuły, zieleń ogrodów.
W powietrzu unosi się zapach pomarańczy, a zewsząd słychać dźwięk gitary i stukot tancerzy flamenco. O tym jak jest wyjątkowe i inspirujące może świadczyć fakt, że toczy się tu akcja licznych… oper! Wśród najsłynniejszych są Cyrulik sewilski Rossiniego, Wesele Figara i Don Giovanni Mozarta, Carmen Bizeta, Fidelio Beethovena, Moc przeznaczenia Verdiego i Faworyta Donizettiego. Ponieważ panują tu wyjątkowe upały, a miasto cieszy się wielką popularnością, atrakcje Sewilli najlepiej poznawać poza szczytem sezonu letniego.
Real Alcázar
Wyjątkowe dziedzictwo
Real Alcázar w Sewilli to jeden z najpiękniejszych pałaców królewskich w Europie i arcydzieło architektury mudejar. Historia tego miejsca sięga XI wieku, kiedy rezydowali tu przedstawiciele kalifatu kordobańskiego. W XIV wieku pałac został znacznie rozbudowany przez króla Piotra I Okrutnego, który nadał mu charakterystyczny styl łączący wpływy islamskie i chrześcijańskie. Przez kolejne stulecia władcy Kastylii kontynuowali modyfikacje i rozbudowę rezydencji, dostosowując ją do swoich potrzeb.
W Alcázarze podejmowano decyzje o wielkich wyprawach geograficznych, a to właśnie tutaj Krzysztof Kolumb został przyjęty po powrocie z Ameryki przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego.
Misteria zdobień
Alcázar olśniewa nie tylko kunsztem detalu i bogactwem ornamentyki, ale również niezwykłą atmosferą. Wśród chłodnych arkad i kanałów szemrzących wodą unosi się zapach pomarańczowych drzew, a misternie zdobione sale – jak Salón de Embajadores z oszałamiającą kopułą muqarnas czy Patio de las Doncellas z geometrycznymi ogrodami – zachwycają absolutnie każdego. Pałac ten nadal pełni funkcję królewskiej rezydencji, co czyni go najstarszym wciąż użytkowanym pałacem królewskim w Europie.
Moment wytchnienia
Ogrody Alcázaru to kolejny powód, by odwiedzić ten kompleks. To bujna, zielona przestrzeń przypominająca labirynt, pełna fontann, cienistych alejek i egzotycznych roślin. Rosną tu palmy, cyprysy, drzewa pomarańczowe i granatowce, a dźwięki natury – śpiew ptaków i szum wody – tworzą niemal medytacyjną atmosferę. Ogrody te zostały również wykorzystane jako plan zdjęciowy do serialu „Gra o tron”, gdzie wystąpiły jako fikcyjne ogrody Dorne. Alcázar to nie tylko estetyczne arcydzieło, ale też symbol współistnienia kultur islamskiej, chrześcijańskiej i żydowskiej – żywy pomnik wielowarstwowej historii Sewilli.
Informacje praktyczne
Warto pamiętać, że Alcázar należy do najczęściej odwiedzanych zabytków Hiszpanii, a liczba osób wpuszczanych na jego teren ograniczona jest do mniej niż 300 na godzinę. W sezonie bilety często się wyprzedają – zarówno online, jak i w kasach. Dlatego rekomenduje się zakup z wyprzedzeniem przez internet, aby uniknąć rozczarowania lub bardzo długiego oczekiwania. Więcej informacji znajdziesz klikając tutaj.
Katedra i Giralda
Rozmiar nie do wyobrażenia
Catedral de Santa María de la Sede to potężna gotycka katedra świata i jedna z najważniejszych świątyń chrześcijańskich w Europie. Jej imponujące rozmiary (długość 126 m, szerokość 83 m, wysokość nawy głównej 42 m) oraz przepych wnętrza świadczą o potędze Sewilli w czasach Złotego Wieku Hiszpanii. Została wzniesiona na miejscu wielkiego meczetu z czasów Almohadów, z którego zachowano Patio de los Naranjos oraz wieżę Giralda. Jest to więc też świadectwo islamskich przodków Andaluzyjczyków, z którymi dość brutalnie rozprawiono się w czasie rekonkwisty. Jednocześnie bogactwo świątyni świadczy o tym jak wiele dóbr przywieziono do Hiszpanii z Ameryki południowej.
Złoty rozmach
Najlepiej to poczuć we wnętrzu katedry, które jest niczym wielki hangar po brzegi wypełnione rozmaitymi arcydziełami. Wystarczy wymienić dwie liczby: 80 kaplic i ponad 500 dzieł sztuki.
A także jeden z największych ołtarzy na świecie: złocone retabulum zaprojektowane przez Pierre’a Dancarta, które przedstawia sceny z życia Chrystusa i Maryi. To prawdziwy majstersztyk rzeźby i snycerki, tworzony przez ponad 80 lat. Jego wysokość wynosi prawie 30 metrów! Powierzchnia zaś wynosi 360 metrów kwadratowych. Na ołtarz ten składa się scen ukazujących m.in. życie Jezusa i Maryi. Do jego stworzenia wykorzystano około 1000 figur, a całość zdobiona jest prawdziwym złotem.
Nieopodal znajduje się także imponujący grobowiec Krzysztofa Kolumba, przeniesiony tu z Kuby w XIX wieku, w którym spoczywają – według wielu źródeł – jego szczątki.
Widok na miasto
Giralda to dawna wieża minaretu, a obecnie dzwonnica katedry. Ma 104 metry wysokości i jest symbolem miasta. Co ciekawe, na szczyt nie prowadzą schody, a szerokie rampy – zaprojektowane tak, aby muezin mógł wjechać na górę konno. Ze szczytu rozciąga się spektakularna panorama Sewilli – dachy starego miasta, Alcázar, rzeka Gwadalkiwir i wzgórza w oddali. Wieża łączy styl islamski z renesansową nadbudówką z XVI wieku, tworząc jedną z najbardziej rozpoznawalnych sylwetek w Hiszpanii. Istnieje także możliwość wejście na dach katedry, ale po pierwsze atrakcja ta kosztuje 21 euro (choć w cenę biletu wliczony jest wstęp do katedry), a po drugie zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem i jest organizowane tylko kilka razy dziennie więc bardzo trudno dostać bilety.
Dziedziniec pełen pomarańczy
Spacer wokół katedry nocą, gdy iluminacja wydobywa jej gotyckie kontury z ciemności, to niezapomniane przeżycie. Warto też wejść na dziedziniec pomarańczowy – Patio de los Naranjos – który porośnięty jest drzewami pomarańczowymi dającymi nieco cienia i piękny zapach. Więcej informacji o katedrze oraz możliwość zakupu biletu online znajdziesz tutaj.
Główne Archiwum Indii
Historyczna instytucja powstała w Sewilli w 1785 roku z inicjatywy króla Karola III. Jej celem było zgromadzenie w jednym miejscu dokumentów dotyczących hiszpańskich kolonii, które do tej pory były rozproszone w trzech miastach: Simancas, Kadyksie i Sewilli. Za realizację projektu odpowiadał ówczesny minister ds. kolonii, José de Gálvez y Gallardo, a głównym wykonawcą był historyk Juan Bautista Muñoz.
Decyzja o utworzeniu tego miejsca była podyktowana dwoma głównymi przesłankami. Po pierwsze, przepełnienie głównego archiwum w Simancas, które pełniło funkcję centralnego archiwum Królestwa. Po drugie, zgodnie z duchem Oświecenia, pojawiła się potrzeba szczegółowego opisania historii konkwisty i kolonizacji hiszpańskiej, co miało stanowić odpowiedź na próby innych narodów, które próbowały podjąć podobne tematy.
Na siedzibę archiwum wybrano Giełdę Handlową w Sewilli, zbudowaną w latach 1584–1598 na polecenie Filipa II, według planów Juana de Herrery, a jej budowa była dziełem Juana de Mijares. To właśnie tam archiwum funkcjonuje do dziś. Jest to niesamowicie ciekawa placówka, jednak zdecydowanie brakuje w niej autorefleksji na temat kolonializmu, jego przebiegu i konsekwencji.
Wszystkie trzy wymienione dotychczas atrakcje Sewilli są wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Barrio de Santa Cruz – atmosfera dawnej Andaluzji
To jedna z najbardziej urokliwych i najczęściej odwiedzanych dzielnic Sewilli, położona w samym centrum miasta. Dawniej była to dzielnica żydowska (judería) – przed wypędzeniem Żydów z Hiszpanii w 1492 roku. Dziś jest to prawdziwa perełka architektoniczna i kulturalna, pełna wąskich uliczek, bielonych domów, kolorowych doniczek i romantycznych placów. To tu Sewilla najbardziej przypomina scenografię z opery „Carmen” czy „Don Giovanniego”. Znajdują się tu liczne taberny i patia pełne kwitnących bugenwilli. To także idealne miejsce na romantyczny spacer wieczorem oraz drinka w przyjemnym otoczeniu.
Dom Piłata – architektura i kwiaty
Casa de Pilatos to jedna z bardziej niezwykłych atrakcji Sewilli. Oto przed nami XV-wieczny pałac zbudowany na wzór domu Piłata. Jego budowę rozpoczął w 1492 roku Pedro Enriquez, królewski namiestnik, a zakończył jego syn Fadrique, pierwszy markiz de Tarifa. On to po pielgrzymce do Jerozolimy w latach 1512–1519 stwierdził, że odległość z pałacu do kościoła Cruz del Campo jest taka sama jak z domu Piłata do Golgoty.
Jednak intrygująca historia to jedno, a architektura to drugie. Obiekt wprost oszałamia! Jako kolejny (i nie ostatni) w Sewilli. Stanowi unikalne połączenie stylów włoskiego renesansu i hiszpańskiego mudéjar. Podczas wizyty zobaczymy wszechobecne płytki azulejo (około 150 różnych wzorów!), otwarte dziedzińce, geometryczne dekoracje, antyczne rzeźby i urocze ogrody pełne kolorowych kwiatów. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Ratusz- perła stylu złotniczego
Jednym z istotnych obiektów w historycznym centrum Sewilli jest okazały ratusz (Ayuntamiento de Sevilla), znajdujący się przy Plaza Nueva, gdzie w centralnym punkcie wznosi się pomnik króla Ferdynanda III Świętego. Z kolei tylna elewacja budynku skierowana jest w stronę Plaza de San Francisco.
Ratusz stanowi interesujące połączenie dwóch odrębnych części architektonicznych.
Pierwotnie, na początku XVI wieku, zdecydowano o wzniesieniu nowej siedziby dla władz miejskich. Pierwsza część obiektu, ukończona w 1534 roku, powstała tuż obok franciszkańskiego klasztoru. Jej elewacja została zaprojektowana w stylu plateresco – bogato zdobionym nurcie zwanym „złotniczym”, który czerpał inspiracje z ornamentyki mauretańskiej i renesansowej. W XIX stuleciu, po rozbiórce sąsiadującego klasztoru, podjęto decyzję o rozbudowie ratusza. Nowe skrzydło zyskało fasadę w stylu neoklasycystycznym, wpisując się w ówczesne trendy architektoniczne.
Kościół Najświętszego Zbawiciela
Bilet do katedry daje nam również możliwość zwiedzenia Kościoła Najświętszego Zbawiciela (Iglesia del Salvador). Wcześniej, na tym miejscu stał meczet, z którego zachował się fragment dawnego minaretu. Początkowo wykorzystywano jego mury, ale w 1671 roku podjęto decyzję o rozbiórce budynku i rozpoczęto budowę nowego kościoła w stylu sewilskiego baroku. Jego wnętrze, jak to w Hiszpanii, oszałamia i zachwyca swym bogactwem, szczególnie monumentalnymi ołtarzami. Największy z nich jest oczywiście ołtarz główny, zwany Wysokim. Powstał pod koniec XVIII wieku i przedstawia Przemienienie Pańskie.
Torre del Oro
Złota Wieża z XIII wieku, to jedna ze 166 dawnych wież w systemie obronnym Maurów. Nazwę zawdzięcza nie tylko ówczesnej okładzinie ze złocistymi płytkami azulejos, ale i temu, że przechowywano w niej złoto złupione w koloniach. Była również istotna z punktu widzenia obronnego, ponieważ pomiędzy nią a bliźniaczą, już nieistniejącą, wieżą po drugiej stronie Gwadalkiwiru, można było rozpiąć łańcuch blokujący wejście do portu. Obecnie mieści niewielkie , ale ciekawe Museo Maritimo poświęcone zabytkom i mapom morskim.
Nao Victoria
Tuż obok cumuje replika Nao Victoria, jedynego statku, który wrócił do Hiszpanii w 1522 roku z wyprawy Magellana. Replika zbudowana została w latach 1991–92 w Isla Cristina z dbałością o detale historyczne, bazując na żeglarskich kronikach i XVII-wiecznych dokumentach. Wizyta tutaj pozwala zrozumieć realia i trudy podróży w epoce odkryć geograficznych. Aż trudno uwierzyć, że na tak maleńkim statku można było wypłynąć na nieznany bezkres wody…
Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería de Sevilla
Pod taką nazwą ukrywa arena walki z bykami, najstarsza w Hiszpanii. To jedna z kontrowersyjnych atrakcji Sewilli, ale i tak ma swoich fanów. Warto ją także odwiedzić chcąc zgłębić specyfikę andaluzyjskiego folkloru. Amfiteatr zbudowany został, a następnie przebudowany do obecnego kształtu w latach 1749–1881. Może zmieścić aż 12 500 widzów. Wewnątrz znajduje się muzeum corridy, eksponujące kolekcję kostiumów (w tym pomalowana przez Picassa purpurowa kapa torreadora), portrety i afisze. Najbardziej znana imprezą tutaj organizowaną jest Feria de Abril, festiwal walk byków organizowany dwa tygodnie po Wielkanocy.
Królewska Fabryka Cygar
Budynek zbudowany w latach 1728–1771 w Sewilli przez Sebastiana van der Brochta, znany z opery Carmen. Wprost zdumiewa rozmachem. Mając wymiary 185 na 147 metrów jest drugim co do wielkości w Hiszpanii po madryckim Eskurialu (207 x 162 m). W okresie największego rozwoju fabryka zatrudniała tysiące kobiet skręcających z liści tytoniowych cygara. Kompleks składał się z wielu hal, spichrzów, na których tarasach rozkładano liście tytoniowe przed poddaniem ich procesowi suszenia w specjalnych piecach. Ponadto fabryka posiadała własną policję, sąd i więzienie. Od połowy XX wieku jest siedzibą rektoratu Uniwersytetu w Sewilli, a także niektórych wydziałów.
Plaza de España – liderka instagramowych atrakcji Sewilli
Plaza de España to jeden z najbardziej imponujących i symbolicznych zabytków architektonicznych Hiszpanii, będący jednocześnie wielką perłą andaluzyjskiej stolicy. Zbudowany w 1929 roku na potrzeby Wystawy Iberoamerykańskiej, plac stanowi niezwykłe połączenie stylów: renesansu hiszpańskiego, baroku i elementów mudejar, tworząc majestatyczną kompozycję o półkolistym kształcie symbolizującym objęcie dawnych kolonii Hiszpanii.
Główny budynek otacza szeroką esplanadę, z przodu której znajduje się kanał wodny o długości 515 metrów, przez co Plaza de España bywa nazywany „weneckim placem” Sewilli. Można tu przepłynąć łódką, podziwiając eleganckie mostki i bogato zdobione balustrady. Niezwykłym elementem są kolorowe ceramiczne ławki i panele azulejos, reprezentujące wszystkie prowincje Hiszpanii — to popularne miejsce do fotografowania i chwili odpoczynku. Plaza de España to nie tylko atrakcja turystyczna, ale także przestrzeń mocno tętniąca życiem, pełna muzyków, artystów ulicznych, sprzedawców pamiątek, mieszkańców i turystów.
Metropol Parasol (Las Setas)
Metropol Parasol, znany również jako „Las Setas de la Encarnación” lub po prostu „Setas de Sevilla”, to awangardowa konstrukcja, która od momentu inauguracji w 2011 roku stała się nowym symbolem i jedną z atrakcji Sewilli. Składa się z sześciu ogromnych „parasoli” w kształcie grzybów, utkanych z mikrolaminowanego drewna i wzmocnionych betonem. Jest to największa drewniana konstrukcja na świecie, o wymiarach około 150 × 70 m i wysokości około 26–29 m
Projekt powstał z myślą o rewitalizacji zaniedbanego placu La Encarnación. Przy okazji podczas prac archeologicznych odkryto pozostałości starożytnego rzymskiego i mauretańskiego miasta. Dziś zachowane eksponaty oglądać można w podziemiach struktury, w muzeum Antiquarium. Na parterze znajduje się targ spożywczy Mercado de la Encarnación, lokale gastronomiczne i miejsca spotkań. Wyżej zaś znajduje się otwarta, osłonięta placowa przestrzeń zaprojektowana do organizacji wydarzeń kulturalnych .Na dwóch centralnych parasolach, na wysokości ok. 22 m, ulokowano restaurację i bar, a powyżej zaczyna się taras widokowy – główna atrakcja tej konstrukcji. Jednocześnie jest to rozwiązanie dające trochę cienia w tym gorącym mieście.
Poczytaj także o innych miastach Andaluzji.
Kliknij tutaj i poznaj Grenadę.
A gdy klikniesz tutaj poznasz Kordobę.
