Atrakcje Słowacji są piękne i ciekawe o każdej porze roku. Przekonaliśmy się o tym kontynuując podróż realizowaną na zaproszenie organizacji Historyczne Hotele Słowacji (Historicke Hotele Slovenska). Zrzesza ona zabytkowe obiekty, które od dziesięcioleci pełnią taką funkcję i przyjmują gości w swych progach, albo pałace czy zamki, które w ten sposób zostały zaadaptowane do nowej funkcji. Artykuł ten jest kontynuacją tekstu o Trenczynie i jego okolicach. Tym razem wspominamy niezapomniane dni w Wysokich Tatrach.
Świat spowity bielą
Kolejnego dnia szarość ustąpiła miejsca bieli. Działo się to stopniowo. Im bardziej zbliżaliśmy się do Tatr, tym wyraźniej deszcz przekształcał się w lekki śnieg. Tam gdzieś w niewielkim oddaleniu powinny być widoczne majestatyczne wielkie góry, ale w tym momencie ich panorama nie była nam dana. Sprawiała wrażenie, jakby się bardzo szczelnie zasłoniła.
Na szczęście kiedyś już tu byliśmy, więc wyobraźnia podpowiadała nam, co jest za tą szczelną kurtyną uszytą ze śniegu, chmur i łagodnej mgły. Wkrótce okazało się, że została zaciągnięta na dobre i przez dwa kolejne dni nie odsłoni nam tego, co za sobą skryła. Na szczęście miało się to zmienić i to co w końcu nam się ukazało, po prostu odbierało mowę.
Zima na liptowskiej wsi
Nie zmienia to jednak faktu, że zimowe, pełne spokoju pejzaże, które coraz bardziej znane są tylko ze starych zdjęć, tak nas zachwycały, że za Liptowskim Mikulaszem zdecydowaliśmy się zjechać z autostrady i po białej drodze prowadzącej wśród białych pól pojechaliśmy do miejscowości Przybylina (Pribylina).
Słynie ona z Muzeum Wsi Liptowskiej, który jest najmłodszym skansenem na Słowacji. To bardzo piękne miejsce odtwarzające styl życia i kulturę ludową mieszkańców regionu Liptów. Są tu małe chatki, większe domy i pokaźny dwór, a także kościół, sporo zabudowań gospodarczych i warsztatów rzemieślniczych. Ciekawostką jest muzeum kolejki, która w sezonie letnim zabiera na krótkie przejażdżki. To świat z głębokiej przeszłości pieczołowicie odtworzony w parku etnograficznym. Przykryty grubą kołderką śniegu wyglądał bajkowo.
I lato na wsi
A jeśli zaś chcemy zobaczyć prawdziwą liptowską wieś, która wygląda jak skansen, ale jest w dużej mierze zamieszkana to powinniśmy się wybrać do Vlkolińca pod Rużomberkiem. Miejscowość prezentuje typową dla tego regionu Słowacji drewnianą zabudowę oraz odizolowany od świata styl życia i jest tak cenna, że została wpisana na Listę Dziedzictwa UNESCO. Byliśmy tam jakiś czas temu, latem, więc kontrast z Przybyliną był niezwykły i pozwolił nam jeszcze dobitniej przekonać się jakim szczęściem jest życie w tej części świata, w której (wciąż) są różne pory roku.
Luksusowy kurort
Teraz czas na kolejny punkt programu, czyli Stary Smokowiec, najstarszą miejscowość u stóp Tatr, a zarazem część miasta Wysokie Tatry. Dotarliśmy tu w momencie gdy blady, jakby wypłowiały, a nawet wyprany z innych barw dzień zaczął przekształcać się w wieczór, który – o dziwo! – przyniósł mnóstwo barw!
Kurort wyglądał jak z jakieś baśni, może opowiadań braci Grimm, a może z jakiegoś dobrego filmu kostiumowego osadzonego w zimowym klimacie. Gruba i świeża warstwa śniegu aż lśniła i lekko się skrzyła, nakrywając solidną czapą ławki i stoliki, a także gałęzie drzew zdające się uginać pod ciężarem białego puchu. Latarnie i łańcuchy ze świątecznych światełek nadawały wszystkiemu ciepłego koloru wydobywając dawną elegancję budowli z belle époque.
Stary Smokowiec jest bowiem ucieleśnieniem górskiej architektury z przełomu XIX i XX wieku. Hotele i pensjonaty zachwycają z jednej strony solidnością, a z drugiej kunsztem drewnianych detali. Przyjeżdżała tu elita (głównie finansowa) ówczesnego świata, więc charakter tej wypoczynkowej miejscowości naturalnie bardzo mocno różnił się od liptowskich wsi. Ten okres w dziejach był szalenie pomyślny.
W Europie ucichły wojny między największymi państwami, a do kolejnych wielkich konfliktów pozostawało jeszcze trochę czasu. Kwitł przemysł, bogaci bogacili się jeszcze bardziej, a rozwój kolei i pierwszych środków komunikacji skracał dystans – między ludźmi i miejscami. Był to więc idealny moment na rozwój turystyki.
Styl Grand Hotelu
Dlatego w takich miejscach jak Stary Smokowiec niektóre budowle wprawiają w zdumienie swym rozmachem. Należy do nich z pewnością Grandhotel, który jako członek stowarzyszenia Historyczne Hotele na Słowacji ugościł nas oferując niezapomniany pobyt. Ten monumentalny obiekt powstał w 1904 roku jako jeden z pierwszych tak luksusowych i wielkich w Tatrach.
Od samego początku przyjmował znane osoby jak saksoński następca tronu Fryderyk August, prezydent Czechosłowacji Eduard Beneš, premier Wielkiej Brytanii Harold Wilson, przywódca Kuby Fidel Castro, królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II i wielu czechosłowackich artystów.
Trudno też nie wspomnieć o restauracji hotelu, które oferuje dania inspirowane kuchnią austro-węgierską, o spa z bogatą ofertą zabiegów a także o widokach, które – gdyby nie pogoda – podziwialibyśmy z balkonu naszego pokoju. Urok Smokovca bez wątpienia doceniają narciarze, którzy tłumnie wędrowali w stronę wyciągu, a latem miłośnicy górskich wędrówek. Tuż obok hotelu znajduje się stacja kolejki linowej na Hrebienok (Smokowieckie Siodełko) w masywie Sławkowskiego Szczytu, co sprawia, że jest to świetna baza wypadowa w Tatry Wysokie.
I styl Grand Hotelu Praha
Sąsiadką Starego Smokowca jest Tatrzańska Łomnica, kolejny górski kurort z klimatyczną architekturą, infrastrukturą dla narciarzy, szeregiem szlaków pieszych oraz drugim Grandhotelem, który w tym wypadku ma jeszcze nazwę Praha i może się pochwalić wyjątkowo majestatycznym położeniem ponad miejscowością. Też zachwyca architekturą i stylem, który przypomina nam ten, jaki poznaliśmy w jego o rok starszym bracie.
Znów mamy pokój z balkonem, zapewne znów rozpościerałby się piękny widok, ale… pogoda nie daje za wygraną. Wynagradza nam to dopiero wieczór, gdy osada w dole rozbłyskuje niezliczonymi światłami. Zachwytu nie psuje nam nawet intensywnie padający marznący deszcz, co chwila ustępujący miejsca śnieżycy. O tym jak z tego odludnego, położonego bardzo wysoko miejsca się wydostaniemy po oblodzonej drodze, będziemy się martwić kolejnego dnia.
Teraz delektujemy się atmosferą niczym z klasyków kina jak „Grand Budapest Hotel” czy „Obsługiwałem angielskiego króla”. Podmuchy wiatru i intensywne opady w połączeniu z ogromem hotelu natarczywie podsuwają nam też „Lśnienie”, choć przecież wiemy, że nic złego nam się nie przydarzy ;-). Możemy więc spokojnie iść do spa i wygrzać się w saunie po tym zimnym dniu.
Hotel jest zjawiskowy na zewnątrz i jeszcze piękniejszy w środku. Wielkie kryształowe żyrandole, długie korytarze wyściełane dywanami, efektowne schody, stylowe meble, fortepian z muzykiem przygrywającym spokojne kawałki, ściany pokryte kopiami obrazów z epoki, w której powstał budynek – to wszystko tworzy niezwykłą przestrzeń, pełną subtelnej elegancji, ale i dystyngowanego przepychu.
Tatrzańskie atrakcje Słowacji
Największą atrakcją Tatrzańskiej Łomnicy jest chyba (poza chwilowo niewidocznym dla nas widokiem) kolejka górska, która zabiera najpierw do Łomnickiego Stawu, a następnie na szczyt Łomnicy. Kiedyś korzystaliśmy z tego wspaniałego wynalazku i to, co widzieliśmy sprawiało, że naprawdę brakowało tchu i słów by wyrazić zachwyt. Jeśli więc chodzi o górskie atrakcje Słowacji, to bez wątpienia jest to punkt obowiązkowy.
Szczęście jednak postanowiło nam dopisać i kolejnego dnia wyszło słońce. Wiedzieliśmy, że przy dobrej pogodzie jest tu przepięknie, ale to co zaprezentowały sobą Tatry przeszło nasze najśmielsze oczekiwanie. Widok jak z (wydawać by się mogło) przesłodzonych, cukierkowych pocztówek stał się faktem. Był na wyciągnięcie ręki. Jeździliśmy więc po okolicy w poszukiwaniu najpiękniejszych panoram. Powtórzyliśmy to też kolejnego dnia, bo słońce popołudniowo-wieczorne i słońce poranne ma zupełnie inny odcień i sprawia, że świat wygląda całkowicie inaczej.
Tekst: Beata Pomykalska
Fotografie: Paweł Pomykalski
Może Cię zainteresuje jeszcze:
Wizyta studyjna oraz artykuł są działaniem projektu „Odkryj ukryte skarby pereł turystycznych i podróżniczych” współfinansowanego przez rządy Czech, Węgier, Polski i Słowacji poprzez Granty Wyszehradzkie z Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego. Misją funduszu jest promowanie idei zrównoważonej współpracy regionalnej w Europie Środkowej.
atrakcje Słowacji, atrakcje Słowacji, atrakcje Słowacji, atrakcje Słowacji
Jedna odpowiedź do “Wysokie Tatry, czyli najwspanialsze atrakcje Słowacji. Co zobaczyć w słowackich Tatrach.”